Στον διεθνή στίβο η Τουρκία έχει τον «αέρα» αυτοκρατορίας. Στους πολίτες της καλλιεργεί μεθοδικά την αίσθηση αυτοκρατορικού μεγαλείου. Η συγκαταρίθμησή της στις «Μεγάλες Δυνάμεις» δεν θα της αρκούσε. Ιστορικά είναι μια συλλογική οντότητα εθισμένη στην αυτοκρατορική επωνυμία. Η «αυτοκρατορία» παραπέμπει καταγωγικά σε «τάξη πραγμάτων» (ordo rerum): συνύπαρξη λαών, φυλών, παραδόσεων…
Νέο παιδί, και εξηγούσε σε συντροφιά ομηλίκων του το συμπέρασμα της δικής του πείρας: «Οταν κάθε μέρα βγαίνοντας από το σπίτι σου λες δέκα καλημέρες, αποκλείεται να κάνεις ποτέ στη ζωή σου φονικό». Αφελής κοινοτοπία; Ρομαντισμός; Ισως όμως και πηγαία πολιτική ευθυκρισία. Που γεννιέται από λίγη εμπειρία και πολλήν οξυδέρκεια…
Δύσκολο, σχεδόν αδύνατο να συν-εννοηθούν, να συμπέσουν σε κοινή αντίληψη της πραγματικότητας, ένας απλός πολίτης και ένας επαγγελματίας της πολιτικής. Διαφορετικά δεδομένα πιστοποιεί και διαχειρίζεται καθημερινά ο πολίτης, εντελώς άλλα, διαφορετικά ο πολιτικός. Ιδια τα σημαίνοντα (οι λέξεις), διαφορετικά τα σημαινόμενα (τα πράγματα). Οχι από πρόθεση. Ο πολίτης, επειδή με…
Πολιτισμός είναι το παράγωγο (προϊόν) της πόλεως, ο τρόπος ατομικού και συλλογικού βίου που προκύπτει, όταν η συλλογικότητα κατορθώσει να λειτουργεί ως πόλις. Τόσο το ιστορικό γεγονός όσο και η έννοια πόλις είναι γέννημα των Αρχαίων Ελλήνων. Το γέννησε η ανάγκη τους, όχι μόνο η σκέψη τους. Δεν ήταν ένα…
Σε ποιες χρονικές συγκυρίες ή πλέγμα συνθηκών δέχθηκε ο πλανήτης μας (ο μόνος έμβιος μέσα στο αχανές σύμπαν) την επίθεση του κορωνοϊού; Και η αριθμητικά ασήμαντη ελλαδική κοινωνία με ποιες προϋποθέσεις «συναντήθηκε» μαζί του; Στην Ελλάδα, χρόνια τώρα, βιώνουμε, με εκπλήσσουσα ανεμελιά, συμπτώματα ιστορικού τέλους. Σε κάθε μέρα που περνάει,…